AROG KAINI PALAN-Tula from Bicol Region - Region V-with Tagalog translation

This is a poem or tula from Bicol Region or Region 5 which is about getting old. The translation in Tagalog is down below.

Mga Rawitdawit
ni Abdon M. Balde, Jr.


AROG KAINI PALAN

Arog kaini palan
pagka naggugurang:
Pagmuklat pagkaaga
ugma man ta buhay pa,
alagad sa enot na gios
garing nakagapos;
pag biglang minabuhat
mga tulang minaragaak!
Maihi man sana
minatukaw pa sa kubeta,
ta pag tindog na nagtiris
narurupit an bitis.
An linanot na pamahawan
sakob na an pangudtuhan.
Maski bunay pag linaga,
masakit na an pagsapa.
Sa sira mag malasugi
o sardinas nadudugi.
An kinaon na kalunggay
minaluwas luhay-luhay,
kalunggay man giraray.
Nakakainom pa man
linaga na lakad-bulan.
Takot na sa santol
ta masakit ma-tubol.

Likay sa tagiti,
sa tunog kan banggi,
ta pag sinipon
dai na makabangon
Pag biglang napalapiga
dagos napapatihaya.
Pababa man sa hagyanan
halhal sa kapagalan.
Pag nagbalyo sa tinampo
gabos na awto minapundo.
Nangingiturog sa sinehan
dawa an pasali bakbakan.
Pag nakahiling ki burak
taol an pighahanap.
Pag-abot kan kumpleanyo
dai nang kakuntemporanyo;
kaya gabos na nagbibisita
saro-sarong nagbibisa.
Pag-abot kan sinarom
nagdidiklom an paglaom
na makatukdol ki bitoon
sa mga panganoron.
Kun malipot an banggi
ranga pa man salampati
mientras kugos an sadiri.

Ganito Nga Pala
(Salin sa Filipino)

Ganito nga pala
kapag tumanda na;
paggising sa umaga,
natutuwa at buhay pa;
ngunit sa unang kilos
ay parang nakagapos;
pagbangon sa higaan
ang mga buto’y naglalagutukan;
Pag-ihi sa kubeta
ay kailangang umupo pa,
dahil pag nakatayo
sa paa tumutulo.
Ang lugaw na agahan
ay abot nang pananghalian.
Kahit itlog pag nilaga
ay hirap na sa pagngata.
Natitinik lagi sa isda
kahit sardinas na nga.
Ang malunggay na kinain
kung lumabas ay malunggay din.
Nakakainom pa rin sa totoo
pinakuluang pito-pito.

Umiiwas sa ambon,
sa lamig ng panahon;
dahil pag sinipon
ay hindi na makabangon.
Pag napaupo nang bigla
ay tuloy napapatihaya.
Sa hagdan, kahit pababa
sa pagod ay lawit ang dila.
Kapag tumatawid sa daan,
tumitigil lahat ng sasakyan.
Inaantok sa sinehan
kahit ang palabas ay bakbakan;
Pag nakakita ng bulaklak
ay ataol ang hinahanap.
Sa kaarawan, pag may handa
wala nang panauhing kababata;
kaya lahat nang dumadalo
ay isa-isang nagmamano.
Pagdating ng takipsilim
ang pag-asa’y dumidilim
na makasungkit pa rin
ng kahit na isang bituin.
Kung kalamigan ang gabi,
ay nangangarap pa rin ng katabi
habang yakap-yakap ang sarili.

source: panitikan