This is a Filipino poem or tula in Bicol and translated in Tagalog written by Abden Balde Jr. It tells about a river and the author's view of life.
SA PAMPANG SALOGby Abdon Balde Jr.
Ang bulos kaining Salog-Kabilogan
Namamati ko sa sakong rapandapan;
Bulos nin biyaya, bulos kamundu’an;
Buhay, kagadanan kan samong kina’ban.
Maghaling Talongog salog na hararom
Mabulos sa Büsak pasiring Alomon;
Mababang Kinale, dagos sa Karisak,
Maiba sa Agus, sa Bato an bagsak.
Minaikül-ikül sa mga kadlagan,
Sa mga patubig kan mga kaba’san
Sa Gumabaw, Sabang, Tüpas abot Mangga,
Pagtaas kan tubig sagkod Marayag pa.
Igwang nagbubulos pababa sa Pantaw,
Igwang pasiring sa dagat kan Basikaw.
Nadadangog ko sa Salog-Kabilogan
Istorya kan mga dagang binulusan.
Sa binurakbusak igwang mga tigsik,
Igwang rawitdawit sa bulos kan tubig.
Nadadangog ko su mga inagrangay
Kan daing palad na tikapo sa buhay;
Su kaugmahan man kan biniyayaan,
Pati paglaum kan mga natugaan.
Su kapagalan kan pagtanom sa Kalpi
Sagkod Kalagimit sakong namamati.
Su lipot kan para-sira sa Badian
Nagpangubugkubog sa kulit, sa laman.
Sa salog dangog ko su mga salaysay
Kan para-banwit sa Tübgün, sa Talisay;
Para-gibong basket sa Büsak, sa Mayaw;
Para-lalati sa Balogo, sa Linaw;
Para tanom gulay, para maritatas
Sa Kulyat, sa Tübüg, sa Mangga, sa Tüpas;
Paragibong kuron sa luma pang Sabang,
Su nagkokopra sa Badbad, Kasinagan;
Para puto sa Ubaliw, sa Talungog;
Gabos namamati, gabos nadadangog!
An bulus kaining Salog-Kabilogan
Uni na naman sa sakong rapandapan;
Arog ko man kaya an bulos ka-layas
Ugali kan buhay an paglalagalag;
Mapaanod ako, kami manunuysoy
Kan buhay sa ngonian buda kan su-anoy.
An samong agi-agi dangogon nindo
Sa bulos kan tubig, sa rawitdawit ko.
Sa Pampang ng Ilog
(Salin sa Filipino)
Tuloy ang agos ng Ilog-Kabilogan;
Ramdam ang lamig sa aking talampakan.
Agos ng biyaya, agos ng pighati
Kamataya’t buhay nitong aming lahi.
Magmulang Talongog aagos ang ilog
Patungo sa Büsak hanggang sa Alomon;
Bababang Kinale, tuloy sa Karisak,
Sasanib sa Agus, sa Bato ang bagsak.
Umiikot-ikot sa mga palayan,
Gubat at gulayan at mga tubigan
Sa Gumabaw, Sabang, sa Mangga at Tüpas.
At pagka-umapaw ay hanggang Marayag.
Nagsasangang-landas patungo sa Pantaw,
At minsa’y pababa sa dagat-Basikaw.
Dinig sa agos ng Ilog-Kabilogan
Ang k’wento ng mga dinaanang bayan
May awit at tula na mauulinig
Sa mga tabsik at lagaslas ng tubig.
Naririnig ko ang daing at hinakdal
Ng mahihirap at mga kapos palad;
Dinig ang dalagin ng nananambitan
At ang halakhak ng nabibiyayaan.
Nadarama ko ang hirap ng paghasik
Ng palay sa Kalpi hanggang Kalagimit;
Ang kagat ng lamig sa napigtang laman
Ng nangingisda sa baybay ng Badian.
Nawiwili ako sa kuwentong-buhay
Ng namimingwit sa Tubgon at Talisay
Ng manghahabi sa Busak at sa Mayaw
Ng nagsasaka sa Balogo at Linaw.
Maraming k’wento ang nagmamaritatas
Sa Kulyat, sa Tubog, sa Manga at Tupas.
Dinig ang hibik ng mga mangagawa
Ng paso, palayok sa Sabang na luma;
Nagkokopra sa Badbad at Kasinagan,
Naglulutong puto, laing at ginatan
Sa Ubaliw, sa Talungog at Iraya
Lahat naririnig, lahat nadarama!
Ang dating agos ng Ilog-Kabilogan
Narito na naman sa aking paanan;
Wari’y umaawit at nanghihikayat
Inaakit itong buhay kong lagalag;
Paaanod ako at mananalunton
Kami ng ilog sa bingit ng panahon.
Pakinggan ang mga kuwento ng buhay
Sa agos ng tubig, sa aking salaysay.
