Emilio Jacinto

Talambuhay ni Emilio Jacinto -Utak ng Katipunan


Si Emilio Jacinto ay ipinanganak sa Trozo, Manila noong Disyembre 15, 1875. Ang kaniyang mga magulang ay sin Mariano Jacinto at Josefa Dizon.
Siya ang kinikilalang Utak ng Katipunan. Sinulat niya ng Kartilya ng Katipunan at ang mga tulang “Sa Mga Kababayan”,ang “Pahayag”at ang “A La Patria”.
Siya ang editor ng Kalayaan, ang pahayagan ng Katipunan.
.
Noong Agosto 30, 1896, ang Katipunan ay sinugod ang garrison ng mga Kastila sa San Juan del Monte.

Nautusan si Jacinto na iligtas s Jose Rizal mula sa kinasasakyan nitong bapor papunta sa Cuba. Hindi pumayag si Rizal.

Noong Febrero, 1898, siya ay nasugtn sa pakikipaglaban sa mga sundalong Kastila sa Maimpis, Laguna. Siya ay ginamot ng isang doctor na Kastila.

Tumakas siya papuntang Majayjay upang pamunuan ang mga Katipunero sa lugar na iyon.
Namatay si Jacinto sa edad na dalawampu’t apat sa sakit na malaria. sa Majayjay, Laguna noong Abril 1899.

Emilio Jacinto

Talambuhay ni Emilio Jacinto -Utak ng Katipunan



Si Emilio Jacinto ay ipinanganak sa Trozo, Manila noong Disyembre 15, 1875. Ang kaniyang mga magulang ay sin Mariano Jacinto at Josefa Dizon.
Siya ang kinikilalang Utak ng Katipunan. Sinulat niya ng Kartilya ng Katipunan at ang mga tulang “Sa Mga Kababayan”,ang “Pahayag”at ang “A La Patria”.
Siya ang editor ng Kalayaan, ang pahayagan ng Katipunan.
.
Noong Agosto 30, 1896, ang Katipunan ay sinugod ang garrison ng mga Kastila sa San Juan del Monte.

Nautusan si Jacinto na iligtas s Jose Rizal mula sa kinasasakyan nitong bapor papunta sa Cuba. Hindi pumayag si Rizal.

Noong Febrero, 1898, siya ay nasugtn sa pakikipaglaban sa mga sundalong Kastila sa Maimpis, Laguna. Siya ay ginamot ng isang doctor na Kastila.

Tumakas siya papuntang Majayjay upang pamunuan ang mga Katipunero sa lugar na iyon.
Namatay si Jacinto sa edad na dalawampu’t apat sa sakit na malaria. sa Majayjay, Laguna noong Abril 1899.

Gregorio Del Pilar- Bayani ng Tirad Pass

Talambuhay ni Gregoria del Pilar


Si Gregorio del Pilar y Sempio ay ipinanganak noong Nobyembre 14, 1875 at namatay noong December 2, 1899. Siya ay isa sa pinakabatang heneral sa Rebolusyon s Pilipinas at ang Giyera ng Filipino at Amerikano.
Ang kaniyng mg magulang ay sina Fernando H. del Pilar at Felipa Sempio ng Bulacan, Bulacan. Siya ay pamangkin nina Marcelo H. del Pilar at Toribio H. del Pilar.
Siya ay nagtapos sa Ateneo de Manila noong 1896 sa edad na dalawampu. Nang magkaroon ng rebolusyon laban sa Espanya sumali sya kay Andres Bonifacio.
Siya ay kinuha ni Emilio Aguinaldo upang siyang manguna sa mga tropa sa Bulacan at Nueva Eciha.

Nang pumutok ang labanan ng Filipino laban sa Amerikano noong Febrero 1899, natalo niya si Major Franklin Bell at napatay niya si Koronel John Stotsenburg.
Noong Disyembre 2, 1899 , pinangunahan niya ang animnapung sundalo para bantayan ang Tirad Pass upang makatakas si Heneral Emilio Aguinaldo.
Nambaril siya sa leeg na kaniyng ikinmatay. Matagal bago nailibing ang kaniyang labi na walang pangalan.

Nakilala na lamang siya dahil sa kaniyang gintong ngipin na ipinalagay niy noong siya ay nasa Hongkong.

Apolinario Mabini

Talambuhay ni Apolinario Mabini -Utak ng Rebolusyon-Sublime Paralytic



Si Apolinario Mabini ay isinilang noong Hulyo 23, 1864 sa Talaga, Tanauan, Batangas; ikalawa saw along anak ni Dionisia Maranan, isang tinder sa palengke at Inocencio Mabini, isang magsasaka.

Siya ay nagtrabhong katulong habang nag-aaral sa paaralan na pag-aari ni Simplicio Avelino. Nag-aral rin siya sa Paaralan ni Fr. Avelino Malabanan, isang kilalang gurong nabanggit sa nobela ni Dr. Jose Rizal.
Sa pagsisikap, nakapagtapos siya sa Colegio de San Juan de Letran noong 1887. Siya ay nagpatuloy mag-aral ng Batas na tinapos niya noong 1894 sa Pamantasan ng Sto. Tomas.

Sa pag-aaral sa unibersidad, nakilala niya ang mga taong nagnanasa ng pagbabago sa pamamalakad sa Pilipinas ng mga Kastila. Isa dito ay si Marcelo del Pilar na siyang nagsusulat sa La Solidaridad. Ang kaniyang naging katungkulan ay ang ipadala kay del Pilar ang kaniyang mga obserbasyon sa Pilipinas at kung ano ang dapat gawing reporma.
Hindi siya sumali sa rebolusyon na sinimulan ni Andres Bonifacio sa paniniwalang hindi pa sila handa.

Ang kaniyang pagkakasakit ay pagiging paralisado mula sa baywang ang nagligtas sa kaniya sa parusang kamatayan sa mga taong nahuli ng mga Kastila.

Ang kamatayan ni Jose Rizal ang nagtulak sa kaniya upang sumali na sa rebolusyon na pinangungunahan ni Emilio guinalso.
Ginawa siyng pangulo ng Gabinete at siy ng sumulat ng mga batas para sa Gobyernong Rebolusynaryo.

Naghinala siya sa mga Amerikno noong tumulong ito sa himagsikan. Noong 1899, sumambulat nman ang Giyera laban sa mg Amerikano.Siya ay nagtago sa Cuyapo, Nueva Ecija nang inaaresto ang mga lider ng rebolusyon.
Nang siya ay mahuli, siya ay kinulong sa Fort Santiago mula Disyembre 11, 1899 hanggang Setyembre 23, 1900.
Paglabas niya ay patuloy pa rin ang hindi niya pagkilala sa mga Amerikano kaya pinadala siya sa Guam. Dahil sa takot mamatay sa ibang lupain, siya ay napilitang sumumpa ng pagkilala sa kapangyarihan ng Amerika.
Nang Mayo 1903, nagkaroon ng cholera sa Maynila at isa si Mabini sa nagkasakit at namatay.

Gregoria de Jesus

Biography of Gregoria de Jesus


Gregoria de Jesus

Gregoria was born in Kaloocan on May 15, 1875. Her parents were Jesus de Jesus who was a carpenter and served as gobernadorsillo while her mother was Baltazara Alvarez Francisco.


She married Andres Bonifacio in a Roman Catholic rites at the Binondo Church in 1894 and in another set of rites in the Katipunan in July 1893, the same time when the women’s chapter of the Katipunan was formed. Together with Marina Dizon, Josefa Rizal, Angelica Lopez, Delfina Herbosa and Benita Rodriguez, they were initiated as Katipunan members. She adopted the name Lakambini.

Gregoria and Andres had one child but the child died of small pox and their house in Sta. Cruz was burned. She was designated the keeper of records and the seal of the Katipunan. To escape capture, she often crossed provinces on foot. After Bonifacio’s untimely death, she lived in the mountains of Pasig where she met Julio Nakpil. They were later wed in Quiapo Church in Manila.

They lived in the Quiapo house of Dr. Ariston Bautista, a friend of Filipino propagandists in Spain.

Gregoria died on March 15, 1943.

links
1. autobiography

Philippine National+Heroes,Gregoria de Jesus

Epifanio delos Santos

Biography of Epifanio delos Santos


Epifanio delos Santos
(1871-1928)

Lawyer, journalist, historian, philosopher, bibliographer, biographer,painter, poet, musician, literary critic, antique collector, and librarian.Born in Malabon, Rizal, on April 7, 1871. Died on April 28, 1928, in Manila.

EPIFANIO DELOS SANTOS

He was the first Filipino member of the Spanish Royal Academy in Madrid.

Epifanio delos Santos y Cristobal was born on April 7, 1871, in Malabon, Rizal, the only son of Escolastico de los Santos and Antonia Cristobal. His father was an educated and wealthy hacendero, and ardent student of history and a product of Ateneo de Manila his mother attended school at the Colegio de la Consolacion, and was a finished player of the harp and other musical instrument.

He enrolled at the Ateneo de Manila where he obtained after six years a Bachelor of Arts with excellent grades and notable marks in many subjects. Upon leaving Ateneo where he spent time in painting, he concentrated of some time in music. The arts fascinated him, but when he transferred to University of Santo Tomas it was to up law
which he finished in March in 1898.

He and Jose Clemente Zulueta published in 1898 the news paper Libertad in Malabon.He also became an associate editor of La Independencia, the first revolutionary periodical, and a contributor of El Renacimiento, La Democracia, La Patria, and Malaysia.

He was appointed District Attorney for San Isidro, Nueva Ecija in 1900. In 1902, he was elected as Governor of Nueva Ecija.

In 1906, he moved to Malolos where he was the provincial Fiscal for both Provinces of Bulacan and Bataan.

He conducted extensive researches on Philippine History and Literature
and enriched his Filipiniana collection thereby establishing his
reputation as a historian and bibiliographer.


He married twice. His first wife was Ursula Paez of Malabon and the second was Margarita of Malolos.

On April 18,1928, Don Panyong died in Manila, a victim of cerebral attack.
The long highway EDSA was named after him.

Epifanio delos Santos
Philippine National Heroes

Gabriela Silang

Biography of Gabriela Silang


Maria Josefa Gabriela Silang(March 19, 1731- September 29, 1763)

María Josefa Gabriela Cariño Silang was the first Filipino woman to lead a revolt during the Spanish colonization of the Philippines. An active member of the insurgent force of Diego Silang, her husband, she led the group for four months after his death before she was captured
and executed.

She was born on March 19, 1731 in Caniogan, Ilocos Sur,with a mestizo (Spanish / Indigenous Ilocano ancestry). She was adopted by a wealthy businessman who later married her at the age of 20, but left after three years. In 1757, she married again, this time to 27-year-old
indigenous ilocano rebel leader, Diego Silang. She became one of his closest advisors.

On May 28, 1763, her husband was assassinated by order of royal and church authorities in Manila. After her husband's death, she fled on horseback to the mountains of Abra to establish her headquarters, reassemble her troops, and rally the Tingguian community to fight. They descended on Vigan on September 10, 1763. But the Spanish garrison was ready, amassing Spanish, Tagalog, and Kapampangan soldiers and Ilocano collaborators to ambush her and rout her forces. Many were killed. She escaped, alongside her uncle Nicolas and seven other men,
but later caught on September 29, 1763. They were summarily hanged in Vigan's plaza, with Gabriela being the last to die.



Gabriela Silang
Philippine National Heroes